Witamina D a serce
W sezonie jesienno-zimowym dociera do nas znacznie mniej słońca, które jest niezbędne do wytwarzania witaminy D w naszym organizmie. Czy wiesz jakie skutki może mieć niedobór tej witaminy dla serca?
Witamina D, kojarzona głównie ze zdrowiem naszych kości, może mieć równie znaczący wpływ na nasz układ krążenia. Jej niedobory znacząco podnoszą ryzyko niedokrwiennej choroby serca, zawału, miażdżycy oraz nadciśnienia tętniczego.
Nazywana jest często „witaminą słońca”, ze względu na to, że spożycie żywności pokrywa jedynie 10% dziennego zapotrzebowania, a pozostała część pochodzi z syntezy w skórze, pod wpływem promieni słonecznych.
Stężenie witaminy D we krwi różni się w zależności od czasu ekspozycji na słońce, a w okresach zimowych jest ona mocno ograniczona – na dworze jest zimno i mało kto rezygnuje z szalika i czapki, które stanowią skuteczną barierę nie tylko przed chłodem, ale i promieniami słońca. Niedobory tej witaminy są bardzo powszechne ze względu na ograniczenie spędzanego czasu na świeżym powietrzu, stosowanie filtrów ochronnych, a także zanieczyszczenie powietrza i szereg innych czynników.
Na naszej szerokości geograficznej optymalna synteza witaminy D zachodzi przez 9 godzin w czerwcu i lipcu, ale już w okresie marca, czy września jedynie przez 3 godziny. Aby nasza skóra mogła wyprodukować 10 tysięcy jednostek witaminy D potrzebna jest 1 dawka rumieniowa, czyli lekkie zaczerwienianie ok. 18% powierzchni skóry.
W Polsce suplementację witaminy D poleca się wszystkim w okresach niedoboru słońca, czyli od września do kwietnia.
Wskazaniem do oznaczenia poziomu witaminy D we krwi w celu wykluczenia jej niedoborów, jest m.in. występowanie chorób sercowo-naczyniowych, szczególnie nadciśnienia tętniczego.
Potwierdzają to liczne analizy naukowe, m.in. opublikowane w tym roku duńskie badanie, w którym po przebadaniu 10 000 osób stwierdzono, że obniżony poziom witaminy D zwiększał ryzyko rozwoju choroby niedokrwiennej serca o 40%, a narażenie na zawał serca aż o 64%! Dodatkowo w grupie o najniższym poziomie wit. D ogólne ryzyko przedwczesnej śmierci było o 57% wyższe niż w grupie ze stężeniem najwyższym, co potwierdziły analizy wcześniejszych doniesień na ten temat.
Źródłem witaminy D w naszej diecie są m.in. tłuste ryby takie jak łosoś, śledź, makrela, węgorz. Bogate w ten związek jest również żółtko jaja, ser oraz niektóre grzyby, dlatego w zimowym jadłospisie postarajmy się uwzględnić porcję ryby oraz grzybów, a i ciasto przygotowane na żółtkach jaj nie będzie aż tak wielką zbrodnią.
Zalecenia suplementacji witaminy D:
- Osoby dorosłe 800–2000 IU/dobę (20,0–50,0 µg/dobę) zależnie od masy ciała w okresie od września do kwietnia lub przez cały rok, jeśli synteza skórna jest niewystarczająca
- Osoby w wieku >65 rż. 800–2000 IU/dobę (20,0–50,0 µg/dobę) przez cały rok, z uwagi na gorszą skuteczność wytwarzania witaminy D w skórze
- Osoby otyłe (BMI ≥30 kg/m2) powinny przyjmować przez cały rok dawkę 1600–4000 IU/dobę (40–100 µg/dobę) zależnie od stopnia otyłości
Autor: Urszula Somow, dietetyk
Opracowano na podstawie:
1. Wytyczne suplementacji witaminy D – skrót aktualnych zaleceń, 13.11.2013 , Lek. Joanna Walczyk, Klinika Chorób Metabolicznych UJ CM, Kraków
2. Polskie zalecenia dotyczące profilaktyki niedoborów witaminy D – 2009 Problemy medycyny rodzinnej, Grudzień 2009, vol. Xi, nr 4
3. artykułu z faktydlazdrowia.pl
(5 głosów, średnia: 4,60)
Loading...
